Ούτε Τασσικοί, ούτε Κυπριανικοί: Είμαστε ΔΗΚΟϊκοί

Το Δημοκρατικό Κόμμα, στα 32 χρόνια της ιστορίας του, ευτύχησε να έχει στο τιμόνι του ηγέτες με πολιτικό βάρος που τους επέτρεπε να προασπίσουν σθεναρά τα συμφέροντα του τόπου μας, διαχειριζόμενοι την εθνική μας υπόθεση με το βλέμμα στραμμένο προς το μέλλον του κυπριακού ελληνισμού. Ο Σπύρος Κυπριανού και ο Τάσσος Παπαδόπουλος συνεισέφεραν στον τόπο υψηλές υπηρεσίες και θα κριθούν από την ιστορία, η οποία θα καταγράψει τον πατριωτισμό και την αγωνιστικότητα που υπογράμμισαν την πολιτική τους πορεία. Επιπλέον, λειτούργησαν ωφέλιμα και συνεκτικά για την ενδυνάμωση του ενδιάμεσου χώρου και την ενίσχυση του ΔΗΚΟ που αποτελεί τον κατεξοχήν εκφραστή του.
Σήμερα, το Δημοκρατικό Κόμμα καλείται να αρθεί στο ύψος που του αρμόζει, αξιοποιώντας τις πολιτικές παρακαταθήκες των ηγετών του, προχωρώντας χειραφετημένο προς τα εμπρός. Το ΔΗΚΟ όμως δεν καλείται να απαντήσει στην ανάγκη της χειραφέτησης από τους ιστορικούς ηγέτες του γιατί αυτό αποτελεί αδιαμφησβήτητα μία πραγματικότητα. Καλείται να ανταποκριθεί στην ανάγκη της χειραφέτησης από ψευδεπίγραφους διαχωρισμούς οι οποίοι πρακτικά ουδέποτε υπήρξαν. Ουδέποτε ο Σπύρος Κυπριανού ή ο Τάσσος Παπαδόπουλος πρέσβευαν διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς το Κυπριακό, ουδέποτε αντιπροσώπευαν διαφορετικές αντιλήψεις ως προς το ρόλο του ΔΗΚΟ στα πολιτικά πράγματα, ουδέποτε εκπροσωπούσαν διαφορετικές σχολές σκέψεις ως προς το κοινωνικοοικονομικό μοντέλο της κυπριακής κοινωνίας. Οι όποιοι διαχωρισμοί, με χρήση των ιστορικών ηγετών του Κόμματος, βλέπουν ενίοτε τη δημοσιότητα, εφευρίσκονταν για να εξυπηρετήσουν μόνο προσωπικά συμφέροντα όσων ετερόφωτων αστέρων αναζητούσαν λάμψη για να φωτίσουν το πολιτικό τους μέλλον.
Σήμερα το ΔΗΚΟ περνά το Ρουβικώνα της πολιτικής του ωριμότητας και σε αυτή την πορεία δεν χωρά κανένας παρωχημένος διαχωρισμός. Στο ΔΗΚΟ δεν χωρούν ούτε Τασσικοί, ούτε Κυπριανικοί, και όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι βλάπτουν το Κόμμα και κατ’ επέκταση τον τόπο. Στο ΔΗΚΟ υπάρχουν οι Δηκοϊκοί που αντιλαμβάνονται το Κόμμα ως μετερίζι αγώνα και προσφοράς. Και αποστολή τους είναι να υπερασπίσουν την ενότητα και τη συνοχή του, όπως ιστορικά έπρατταν και εξακολουθούν να πράττουν.