6/2/09

Πρόταση Νόμου σχετικά με τη μείωση της στρατιωτικής θητείας - Απάντηση σε άρθρο του κ. Κωστάκη Αντωνίου

Σε άρθρο του στη στήλη «Στίγμα» στην Εφημερίδα «Σημερινή» της 04 Φεβρουαρίου 2009, ο κ. Κωστάκης Αντωνίου παραθέτει σειρά αναφορών σχετικά με την κατάθεση Πρότασης Νόμου εκ μέρους του Δημοκρατικού Κόμματος που αφορά τη διαδικασία λήψης απόφασης για μείωση της στρατιωτικής θητείας. Ο δημόσιος διάλογος για θέματα ιδιαίτερης εθνικής σημασίας είναι απαραίτητος και χαιρετίζω το σχετικό ενδιαφέρον του αρθρογράφου. Όμως ως ο εισηγητής της συγκεκριμένης Πρότασης οφείλω να προβώ σε ορισμένες διευκρινίσεις προς αποκατάσταση της αλήθειας, αφού ο κ. Αντωνίου στηρίζει τις απόψεις του κατά βάση σε ανακρίβειες.
1. Το ΔΗΚΟ λειτουργεί πολιτικά, μέσα από τη συμμετοχή του στην εκτελεστική και στη νομοθετική εξουσία. Στα πλαίσια της εκτελεστικής εξουσίας εκφράζει τη διαφωνία του με το συγκεκριμένο σχεδιασμό του Υπουργείου Άμυνας και στα πλαίσια της νομοθετικής εξουσίας εισηγείται τη ρύθμιση του νομικού πλαισίου έτσι ώστε να προκύψουν αποφάσεις ως προϊόν ευρύτατων πολιτικών και εθνικών συναινέσεων. Η έκφραση τεκμηριωμένων απόψεων σχετικά με το σημαντικό θέμα της αναδιοργάνωσης της ΕΦ και της μείωσης της στρατιωτικής θητείας είναι ουσιαστική υπηρεσία προς την Κυβέρνηση αφού την προστατεύει από αποφάσεις που κρίνουμε ότι έχουν σημαντικές αδυναμίες.
2. Η δυνατότητα του Υπουργικού Συμβουλίου για καθορισμό της διάρκειας της στρατιωτικής θητείας με απόφασή του, δεν είναι «συνταγματικό δικαίωμα του Προέδρου», δηλαδή δεν καθορίζεται από το Σύνταγμα, όπως λανθασμένα αναφέρει ο κ. Αντωνίου, αλλά παρέχεται στην εκτελεστική εξουσία από τη Βουλή με τον Περί Εθνικής Φρουράς Νόμο. Είναι αυτονόητο ότι μία λειτουργία που ρυθμίζεται με Νόμο που ψηφίστηκε από τη Βουλή, μπορεί να τροποποιηθεί με Νόμο που ψηφίζεται από τη Βουλή.
3. Η Πρόταση Νόμου του ΔΗΚΟ δεν αφορά τη διαδικασία αναδιοργάνωσης της Εθνικής Φρουράς, όπως λανθασμένα αναφέρει ο κ. Αντωνίου, αλλά μόνο το θέμα του καθορισμού της διάρκειας της στρατιωτικής θητείας.
4. Η Πρόταση Νόμου του ΔΗΚΟ αφορά αποκλειστικά την τροποποίηση του Άρθρου 5 του Περί Εθνικής Φρουράς Νόμου σύμφωνα με το οποίο η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία για όλους τους στρατεύσιμους ορίζεται ως εικοσιπεντάμηνη, εκτός εάν το Υπουργικό Συμβούλιο ορίσει συντομότερη θητεία για οποιαδήποτε κλάση κατάταξης. Το ΔΗΚΟ προτείνει όπως το σημείο αυτό τροποποιηθεί έτσι ώστε η απόφαση για μείωση της στρατιωτικής θητείας να μπορεί να προκύψει μέσα από την κατάθεση Νομοσχεδίου από την εκτελεστική εξουσία προς τη Βουλή των Αντιπροσώπων για σαφή επανακαθορισμό της διάρκειας της στρατιωτικής θητείας.
5. Το Υπουργικό Συμβούλιο θα διατηρήσει τη δυνατότητα που του παρέχει ο Νόμος για αύξηση της διάρκειας της στρατιωτικής θητείας σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης.
6. Όταν στο παρελθόν, το 2002, επί Προεδρίας Γλαύκου Κληρίδη και Υπουργίας Σωκράτη Χάσικου, μειώθηκε η στρατιωτική θητεία κατά ένα μήνα, από τους 26 στους 25 μήνες, η εκτελεστική εξουσία δεν έκανε χρήση του δικαιώματος για μείωση της στρατιωτικής θητείας με υπουργικό διάταγμα αλλά κατέθεσε Νομοσχέδιο στη Βουλή με το οποίο η στρατιωτική θητεία επανακαθοριζόταν ως μικρότερης διάρκειας.
Πέρα από αυτά όμως, όσον αφορά τους χαρακτηρισμούς του κ. Αντωνίου περί της στάσης του ΔΗΚΟ, αντιπαρατάσσω ότι η πρόταξη της ανάγκης για συλλογική ανάληψη της ευθύνης σημαντικών αποφάσεων που άπτονται της ασφάλειας του τόπου είναι καθήκον όλων, ιδιαίτερα όταν δρομολογούνται αποφάσεις που εμπεριέχουν κινδύνους. Π.χ. ο ΔΗΣΥ αναγνωρίζει επίσημα ότι με τη μείωση της θητείας στους 19 μήνες και με τη δημιουργία δύο σειρών κατάταξης το ποσοστό της φυγοστρατίας «θα υπερδιπλασιαστεί», ότι «το εγχείρημα της αναδιοργάνωσης – μείωσης θα καταρρεύσει» ότι «η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη», ότι θα δημιουργηθεί «σοβαρό επιχειρησιακό πρόβλημα» και ότι η πρόθεση της Κυβέρνησης «θα αποδυναμώσει αντί να ενισχύσει τη μαχητική ικανότητα της ΕΦ». Αλλά ο ΔΗΣΥ, παρά τις διαπιστώσεις του, φαίνεται ότι δεν υποστηρίζει την Πρόταση Νόμου του ΔΗΚΟ για ανάληψη ευθύνης προστασίας του τόπου και των πολιτών από τους κινδύνους που διαβλέπει. Δηλαδή αναμένει την κατάρρευση της διαδικασίας ώστε εκ των υστέρων να χαιρεκακεί «δικαιωμένος». Όμως ο κ. Κωστάκης Αντωνίου σημειώνει ότι «ο Δημοκρατικός Συναγερμός τηρεί υπεύθυνη και σοβαρή στάση και δεν φαίνεται διατεθειμένος να ακολουθήσει το ΔΗΚΟ στον κατήφορο». Ο κ. Αντωνίου μπορεί να υποστηρίζει μέσα από τη στήλη του τις πρακτικές όποιου Κόμματος κρίνει ο ίδιος, όμως θεωρώ ότι απλούστατα ο ΔΗΣΥ δεν είναι διατεθειμένος να ακολουθήσει το ΔΗΚΟ στον ανήφορο των έγκαιρων πολιτικών επιλογών που εμπεριέχουν ενδεχόμενο πολιτικό κόστος. Το ΔΗΚΟ τολμά να προτιμά το πολιτικό παρά το εθνικό κόστος και επιμένει να απευθύνεται στη διάνοια παρά στο θυμικό των πολιτών. Και όλοι οφείλουν να είναι αντικειμενικοί και εμπεριστατωμένοι, αλλά κυρίως να αποδίδουν τον ελάχιστο σεβασμό, στα όρια της ευγένειας, τόσο στους πολιτικούς οργανισμούς όσο και στους θεσμούς του κράτους, όπως είναι η Επιτροπή Άμυνας της Βουλής.


[Το άρθρο του κ. Αντωνίου είναι αναρτημένο ως "σχόλιο".]

1 σχόλιο:

Φύτος Κωνσταντίνου είπε...

Παραθέτω ακολούθως το άρθρο του κ. Κωστάκη Αντωνίου, στη ΣΗΜΕΡΙΝΗ της 04 Φεβρουαρίου 2009:

Όταν έχει το ΔΗΚΟ, τι τους θέλει τους εχθρούς;

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμφισβήτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας και της κυβέρνησής του, από το να καταθέτει ένα πολιτικό κόμμα πρόταση νόμου στη Βουλή, με την οποία να ζητεί υφαρπαγή του δικαιώματος του Προέδρου και του Υπουργικού του Συμβουλίου να αποφασίζουν.
Αν ο Δημοκρατικός Συναγερμός κατέθετε τέτοια πρόταση νόμου στη Βουλή, θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένος, δεδομένου ότι αποτελεί το κατ' εξοχήν κόμμα της αντιπολίτευσης. Το να καταθέτει, όμως, αυτή την πρόταση το Δημοκρατικό Κόμμα, το οποίο συγκυβερνά, λέγει ότι στηρίζει τον Πρόεδρο και την κυβέρνηση και διαθέτει υπουργούς στην κυβέρνηση, είναι έξω από κάθε πολιτική λογική και πολιτική δεοντολογία.
Και όμως, μέσα στο ανορθόδοξο και σχιζοφρενικό πολιτικό σκηνικό που ζούμε, έγινε και αυτό το τραγελαφικό. Το ΔΗΚΟ, που αποτελεί τον πολιτικό εταίρο του ΑΚΕΛ και της κυβέρνησης Χριστόφια, κατέθεσε πρόταση νόμου στη Βουλή, με την οποία ζητεί όπως οι εξουσίες του Προέδρου και του Υπουργικού του Συμβουλίου, στο θέμα της αναδιοργάνωσης και της μείωσης της θητείας στην Εθνική Φρουρά, περιέλθουν στη Βουλή!
Πρόκειται για μια βάναυση πρόκληση προς την αξιοπιστία και τα συνταγματικά δικαιώματα του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και μία προσπάθεια η οποία εμπεριέχει και τον κίνδυνο αποδυνάμωσης της Εθνικής Φρουράς. Διότι, όταν η ικανότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας να αποφασίζει σωστά και με συμβούλους όλους τους εν ενεργεία αξιωματικούς και την ηγεσία του Στρατεύματος, τίθεται υπό αμφισβήτηση και οι αποφάσεις περιέρχονται στους "Στρατηγούς" της Βουλής, οι οποίοι ούτε γνώσεις έχουν ούτε στρατιωτικούς συμβούλους, τότε είναι φανερό σε ποιαν οικτρά κατάσταση θα περιέλθει η Εθνική Φρουρά.
Όμως δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι η έξω από κάθε πολιτική δεοντολογία, έξω από κάθε πολιτική λογική, συμπεριφορά. Αν αυτό είναι συγκυβερνών κόμμα, τότε δεν ξέρουμε τι να τους κάνει τους πολιτικούς αντιπάλους ο Πρόεδρος Χριστόφιας! Και διερωτόμαστε πώς δεν έδειξε, ακόμη, στο ΔΗΚΟ την πόρτα εξόδου από την κυβέρνηση. Πώς νομιμοποιείται το ΔΗΚΟ να λέγει ότι στηρίζει τον Πρόεδρο και την κυβέρνηση, όταν επιδιώκει να τους υφαρπάσει συνταγματικά δικαιώματα;
Αυτή η καραμέλα που πιπιλίζουν εκεί στην αντιπολιτευόμενη συγκυβέρνηση, ότι δήθεν "συμμετέχουμε στην κυβέρνηση, αλλά είμαστε αυτόνομο κόμμα με δικές μας απόψεις", έχει και τα όριά της. Δεν μπορείς να συμμετέχεις σε μια κυβέρνηση με υπουργούς και την ίδια ώρα να την πολεμάς, να την αμφισβητείς και να επιδιώκεις να της αρπάξεις συνταγματικές αρμοδιότητες.
Αυτό δεν είναι έντιμη πολιτική συμπεριφορά. Και ευτυχώς που ο Δημοκρατικός Συναγερμός τηρεί υπεύθυνη και σοβαρή στάση και δεν φαίνεται διατεθειμένος να ακολουθήσει το ΔΗΚΟ στον κατήφορο, αλλιώς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα υπεσκάπτετο, πρώτα και κύρια, από τον εταίρο του...