Ομιλία στα πλαίσια της συζήτησης για τον Κρατικό Προϋπολογισμό του έτους 2008

Κύριε Πρόεδρε,
Έντιμοι Υπουργοί,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ο Προϋπολογισμός που έχουμε ενώπιόν μας ως ο πέμπτος που κατατίθεται από την Κυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου, πρέπει να κριθεί με τα υψηλότερα ποιοτικά κριτήρια. Μετά από ένα ουσιαστικό διάστημα διακυβέρνησης, κάθε Κυβέρνηση κρίνεται για το εάν διαθέτει τα πολιτικά αποθέματα και τις δημιουργικές δυνατότητες που να της επιτρέπουν να οικοδομήσει την πολιτεία που οραματίζονται όσοι τη συναποτελούν. Κρίνεται κατά πόσον δημιούργησε τις προϋποθέσεις για αισιόδοξο βλέμμα προς το μέλλον με οικονομικό προγραμματισμό που να γεννά ελπίδα για τους πολίτες του σήμερα και για τις γενιές του αύριο. Και αυτή η Κυβέρνηση, μέσα στην πενταετία που διανύσαμε μπόρεσε να ξανακαταστήσει εύφορη την καμένη γη που παρέλαβε. Μπόρεσε να μετατρέψει σε καρποφόρα μία περιοχή που κατέστη άγονη από την αλόγιστη εκμετάλλευση, από το απρογραμμάτιστο ξόδεμα και από την ανικανότητα διαχείρισης των τέως κυβερνώντων.
Η Κυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου, η Κυβέρνηση της Αλλαγής, κλήθηκε από τον Κυπριακό λαό να αναλάβει το πηδάλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ώρες δύσκολες για τον τόπο, τόσο σε σχέση με την Εθνική μας Υπόθεση όσο και σε σχέση με την εσωτερική διακυβέρνηση. Η απαλλαγή από την Κυβέρνηση του Συναγερμού κρίθηκε από τον Κυπριακό Λαό απαραίτητη κυρίως λόγω της απαίτησης της κοινωνίας για φυγή προς τα εμπρός. Η Κυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου ήταν γέννημα των καιρών και θρέμμα της ανάγκης για επανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς την πολιτεία τους. Και θέτοντας αυτή την ανάγκη ως πρωταρχικό στόχο ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις της.
Σήμερα δεν κρίνεται μόνο ο Προϋπολογισμός που κατατίθεται από την Κυβέρνηση αλλά κρίνεται παράλληλα και η συνολική οικονομική πολιτική που εφαρμόστηκε την τελευταία πενταετία δίνοντας τη δυνατότητα για ανόρθωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας. Κρίνεται η πορεία η οποία οδήγησε την Κυπριακή Δημοκρατία στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη Ζώνη του Ευρώ. Κρίνεται η ασφαλής πορεία προς την αξιοπιστία του κράτους έναντι του πολίτη. Κρίνεται η ικανότητα διοίκησης της Κυπριακής Δημοκρατίας που ως προϊόν των διαχρονικών θυσιών του Κυπριακού Λαού πρέπει μόνο να προοδεύει, να ευημερεί και να βελτιώνεται.

Ο σωστός πολιτικοοικονομικός προγραμματισμός της Κυβέρνησης εκφράζεται μέσω της συνεπούς οικοδόμησης του κρατικού προϋπολογισμού στη βάση του Αναθεωρημένου Προγράμματος Σύγκλισης 2006 – 2010, του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και του Εθνικού Μεταρρυθμιστικού Προγράμματος για τη Στρατηγική της Λισσαβόνας. Η τήρηση των στόχων που τίθενται ως προτεραιότητες για επίτευξη των δημοσιονομικών επιδιώξεων είναι μία προσπάθεια για την οποία απαιτείται διαρκής στοχοπροσήλωση αλλά και πολιτική βούληση με γνώμονα το μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο εθνικό συμφέρον. Και ο συνεπής οικονομικός προγραμματισμός χωρίς ξεσπάσματα και παρασπονδίες είναι η μοναδική οδός για ώριμη διαχείριση των οικονομικών του Λαού και των γενεών που θα ακολουθήσουν.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, η Κυβέρνηση αξιοποιεί με κριτήρια πολιτικής ιεράρχησης και κοινωνικής ευαισθησίας τα περιθώρια ανακατανομής των δαπανών μεταξύ των Υπουργείων. Η αύξηση των δαπανών προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις δηλεί τις πολιτικές προτεραιότητες της Κυβέρνησης που εκτείνονται στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, της Κοινωνικής Προστασίας, της Οδικής Ασφάλειας και της Ενέργειας. Αυτοί οι πέντε κεντρικοί τομείς ενδιαφέροντος τονίζουν τον ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό του κυβερνητικού προγραμματισμού και τη διαρκή έγνοια για την προσωπική ευημερία των πολιτών. Η επένδυση στη βελτίωση της ποιότητας της καθημερινότητας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις προοπτικές ανάπτυξης του τομέα της Οικονομίας και της χώρας γενικότερα αφού ο κάθε πολίτης αποτελεί τόσο ατομικά όσο και σε συνεργασία με τους συμπολίτες του την κινητήριο δύναμη για την υγιή λειτουργία του Κράτους.
Το τρίπτυχο Σταθερότητα – Ανάπτυξη – Ευημερία συνοψίζει τη φιλοσοφία του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2008. Η οικονομική σταθερότητα καθιστά την Κύπρο περιβάλλον ανταγωνιστικής και ευέλικτης οικονομίας, με θετικό ρυθμό ανάπτυξης και προοπτικές ποιοτικής απασχόλησης για τους πολίτες. Η σταθερή ανάπτυξη είναι απαραίτητο εχέγγυο για την ευημερία των πολιτών και για την κοινωνική πρόοδο, ενώ παράλληλα συμβάλλει στην επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής κοινωνικής συνοχής.
Η μείωση του Δημοσιονομικού Ελλείμματος από το 6.4% στο 1.5%, η μείωση του Δημόσιου Χρέους από το 69.8% στο 65%, η αύξηση του Ρυθμού Ανάπτυξης από το 1.9% στο 4%, και η αύξηση του κατά κεφαλή εισοδήματος σε μονάδες αγοραστικής δύναμης στο 89% του ευρωπαϊκού μέσου όρου από το 75% του 2002, χωρίς να επιβληθεί ούτε μία νέα φορολογία, ούτε ένα επιπλέον βάρος στους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι επιτεύγματα για τα οποία τόσο εμείς ως στελέχη του ΔΗΚΟ όσο και όλοι μας πρέπει να είμαστε περήφανοι. Επιπλέον, η αύξηση των Κοινωνικών Δαπανών κατά 207% από το 2003, αντιπροσωπεύοντας το 16.5% του ΑΕΠ σε σχέση με 12.4% το 2002, η παροχή πακέτων στοχευμένων μέτρων ύψους πέραν των 250 εκ. ΛΚ, ο υπερδιπλασιασμός των δαπανών για την Παιδεία και το ότι από το 2008 δύο στους τρείς Κύπριους δεν θα πληρώνουν πλέον φόρο εισοδήματος, είναι απτές αποδείξεις για τη δυνατότητα συνύπαρξης της δημοσιονομικής εξυγίανσης με το κοινωνικό κράτος.
Ωστόσο, παρά την ουσιαστική αύξηση του συνόλου των κοινωνικών παροχών κατά 109% σε σχέση με το 2002, δηλαδή από 239 εκ. ΛΚ σε 500 εκ. ΛΚ, η μέριμνα για ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού δεν είναι μονοσήμαντη και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αναγνωστεί ως τέτοια. Η άνοδος του Βιοτικού Επιπέδου των πολιτών της Δημοκρατίας αφορά το σύνολο της κοινωνίας και αποτελεί το εισιτήριο για έξοδο από τη φτώχια για τα κατώτερα οικονομικά στρώματα. Επιπλέον, οι έμμεσου τύπου παροχές, όπως η επέκταση του αφορολόγητου εισοδήματος, ενισχύουν δομικά τις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις και αυξάνουν τις οικονομικές τους δυνατότητες. Έτσι, παρά τη διαρκή αύξηση των κοινωνικών παροχών, όραμά μας είναι μία κοινωνία στην οποία οι πολίτες δεν θα έχουν την ανάγκη κανενός είδους παροχών, αλλά θα μπορούν να λειτουργήσουν αξιοπρεπώς με την αξιοποίηση των εισοδημάτων τους που θα τους παρέχουν τη δυνατότητα της άνετης συντήρησης και εξέλιξης.
Η υλοποίηση αυτού του οράματος επιτυγχάνεται μέσα από την παράλληλη προσέγγιση δύο πεδίων: της εκπλήρωσης των δημοσιονομικών στόχων και της επίτευξης της οικονομικής/κοινωνικής προόδου. Απλούστερα, μέσα από την ευημερία τόσο των αριθμών όσο και των ανθρώπων. Η κεντρώα φιλοσοφία της Κυβέρνησης και ιδιαίτερα του Υπουργείου Οικονομικών, δίνει τη δυνατότητα για επιτυχή ανταπόκριση σε αυτό το δύσκολο ζήτημα. Η προσέγγιση της Οικονομίας της χώρας χωρίς νεοφιλελεύθερες, αριστερίστικες ή άλλου τύπου αγκυλώσεις, προστατεύει αφενός από την αριθμολαγνεία και την υποδούλωση στο μεγάλο Κεφάλαιο και αφετέρου προφυλάσσει από λαϊκίστικες άλογες δαπάνες υπό φιλανθρωπικό προσωπείο. Η Κυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου έχει αποδείξει ότι είναι ένας αξιόπιστος και υπεύθυνος διαχειριστής της Οικονομίας, με ιδεολογικό υπόβαθρο που καθιστά βίωμα την κοινωνική ευαισθησία και την έγνοια για ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. Η κοινωνική δημοκρατία που ξεκινήσαμε να κτίζουμε είχε ως απαραίτητη προϋπόθεση το κατ’ αρχήν νοικοκύρεμα της οικονομίας μας. Και το καταφέραμε, και συνεχίζουμε, γιατί έχουμε ακόμη δρόμο να διανύσουμε, γιατί αποδείξαμε ότι μπορούμε.

Πέρα από αυτά όμως, επιθυμώ να αναφερθώ ιδιαιτέρως στον προγραμματισμό των δαπανών για την αμυντική μας θωράκιση. Ζώντας σε μία ημικατεχόμενη και υπό διαρκή απειλή πατρίδα, έχουμε καθήκον να συντηρούμε ένα αξιόμαχο στρατό που να λειτουργεί αποτρεπτικά για τα όποια επεκτατικά σχέδια εξυφαίνονται εις βάρος μας. Προτεραιότητα της Κυβέρνησης ήταν και είναι πάντοτε η διατήρηση ενός σύγχρονου, αξιόμαχου και ευέλικτου στρατού με υψηλό φρόνημα.
Οι τακτικές αμυντικές δαπάνες για το 2008 είναι αυξημένες κατά 5 εκ. ΛΚ σε σχέση με το 2007 για τον τομέα των αναπτυξιακών δαπανών, κατατάσσοντας την Κυπριακή Δημοκρατία ανάμεσα στις πρώτες χώρες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας σε ποσοστό αμυντικών δαπανών επί του ΑΕΠ. Έμφαση δίνεται στην επένδυση επί του εμψύχου υλικού της Εθνικής Φρουράς, ώστε όσοι τη συναποτελούν να μπορούν να συνεισφέρουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους.
Η διαφορά φιλοσοφίας που χαρακτηρίζει την πολιτική της Κυβέρνησης του Τάσσου Παπαδόπουλου στον τομέα των αμυντικών δαπανών σε σχέση με την προηγούμενη διακυβέρνηση είναι διαφορά ουσίας. Για μάς, η Άμυνα του τόπου είναι ένας τομέας ιερός που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να μετατρέπεται σε θέατρο εξυπηρέτησης μικροκομματικών σκοπιμοτήτων και διπλωματικών πειραματισμών. Είναι ακόμη πρόσφατες οι μνήμες των πολιτών από την πυραυλολογία και τους παλικαρισμούς της Κυβέρνησης Κληρίδη που καταξόδεψε τα χρήματα των Κυπρίων για να παραγγείλει εκτοξευτήρες πυραύλων ως ντεκόρ για προεκλογικά σποτ που ουδέποτε παραλήφθηκαν και ουδέποτε χρησιμοποιήθηκαν. Η ηφαιστιολογία και η δημιουργία τεχνητών κρίσεων στο Κυπριακό με αντικείμενο τον ευαίσθητο τομέα της Άμυνας οδήγησε ασφαλώς σε εξελίξεις στο Εθνικό μας Θέμα οι οποίες όμως γέννησαν το Σχέδιο Ανάν. Και οι μαθητευόμενοι μάγοι που παρουσιάζονται σήμερα ως έμπειροι διπλωμάτες δεν τολμούν καν να αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί, απαξιώντας να δώσουν απαντήσεις στον Κυπριακό Λαό.
Ωστόσο, αν το προεκλογικό πυροτέχνημα του 1998 κόστισε στο Λαό μας 300 εκ. ΛΚ, το προεκλογικό πυροτέχνημα του 2008, που αφορά τη μείωση της στρατιωτικής θητείας, είναι μικρότερου οικονομικού κόστους αλλά υψηλού εθνικού κινδύνου. Πρόκειται για ξαναζεσταμένο φαγητό το οποίο αναμασά ο Δημοκρατικός Συναγερμός και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, διεκδικώντας μία χούφτα ψήφους, συμπαρασύροντας και το ΑΚΕΛ που ως ουραγός πλειοδοτεί επίσης για μείωση της στρατιωτικής θητείας, πλήττοντας καίρια το ηθικό των παιδιών της Εθνικής Φρουράς. Η ανάγκη περιφρούρησης της γραμμής αντιπαράταξης και επάνδρωσης των φυλακίων με αξιόμαχους εθνοφρουρούς υποτιμάται και τους μεταφέρεται το μήνυμα ότι η παρουσία τους δεν είναι απαραίτητη, λέγοντας ότι μπορούν να βγάζουν σκοπιά οι κάμερες, δημιουργώντας έτσι ρήγμα στην πειθαρχημένη άσκηση των καθηκόντων τους. Το καθ’ ύλην αρμόδιο Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς απορρίπτει την πρόταση για μείωση της στρατιωτικής θητείας ως αναντίστοιχη με τις αμυντικές επιχειρησιακές ανάγκες της χώρας μας, αλλά ο υποψήφιος του ΔΗΣΥ επιμένει να μοιράζει υποσχέσεις για άμεση απόλυση των μισών εθνοφρουρών άμα τη εκλογή του αδιαφορώντας για τη γνώμη των ειδικών και παρουσιάζεται έτοιμος να μετατρέψει την Κύπρο σε ανοχύρωτη πολιτεία, έρμαιο στις ορέξεις του οποιουδήποτε, λαμβάνοντας υπόψη οικονομικούς αντί στρατιωτικούς όρους.
Παράλληλα, σημειώνεται ένα οξύμωρο σχήμα, που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κατηγορείται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι θέλει λύση σε βάθος χρόνου και ότι αποτελεί εμπόδιο για την πρόοδο του διαλόγου με την άλλη πλευρά. Κατηγορείται ακόμη ότι εδραιώνει τη διχοτόμηση. Οι ίδιοι που τον κατηγορούν δηλώνουν ότι μπορούν να λύσουν το Κυπριακό σε μερικούς μήνες. Ταυτόχρονα όμως καταθέτουν δέσμευση για πρόσληψη χιλιάδων μονίμων στρατιωτικών στελεχών για να δημιουργήσουν ένα μόνιμο μισθοφορικό στρατό. Δημιουργείται μέσα από αυτά η εύλογη απορία: Αν η αντιπολίτευση συλλαμβάνεται να είναι ασυνεπής στις διακηρύξεις της φάσκοντας και αντιφάσκοντας αναλόγως θεματικής και ακροατηρίου, πώς θα είναι συνεπής ως Κυβέρνηση όταν εκτός από το να μιλά θα πρέπει κιόλας να πράττει;
Στον αντίποδα της εισήγησης για αποδυνάμωση και απονεύρωση της Εθνικής Φρουράς βρίσκεται η δική μας πρόταση που έγινε νόμος με στόχο την πάταξη του φαινομένου της φυγοστρατίας. Με την ψήφιση της νομοθεσίας για την εναλλακτική θητεία μειώθηκαν κατά 50% οι αιτήσεις για αναστολή λόγω επίκλησης ψυχολογικών προβλημάτων στη σειρά κατάταξης 2007Β ΕΣΣΟ. Δημιουργήσαμε ένα δίκαιο και λειτουργικό νομικό πλαίσιο με το οποίο οι έχοντες πραγματικά προβλήματα θα απαλλάσσονται της θητείας χωρίς να περιθωριοποιούνται, οι προφασιζόμενοι λόγους και αφορμές για αποφυγή της στράτευσης δεν θα ευεργετούνται και οι κανονικώς υπηρετούντες τη θητεία τους δεν θα θυματοποιούνται. Ειδοποιός διαφορά, λοιπόν, ανάμεσα στις δικές μας προτεραιότητες και τις διακηρύξεις της αντιπολίτευσης είναι το ότι εμείς θεωρούμε τους νέους μας άξιους και ικανούς, με διάθεση να υπηρετήσουν την πατρίδα τους όσο αυτή απειλείται, ενώ αυτοί θεωρούν ότι οι νέοι αναζητούν διαφυγή από την αγγαρεία της υπηρεσίας προς την πατρίδα και τις εύκολες διεξόδους από το καθήκον.

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Στην οικοδόμηση του κυβερνητικού έργου της πενταετίας το Δημοκρατικό Κόμμα είχε ρόλο πρωταγωνιστικό. Στηρίξαμε την Κυβέρνηση, στελεχώσαμε την Κυβέρνηση και κρίναμε εποικοδομητικά την Κυβέρνηση. Αλλά σε αυτή την πορεία δεν ήμασταν μόνοι. Όλες οι δυνάμεις που στήριξαν την εκλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου και ιδιαίτερα η ΕΔΕΚ και το ΑΚΕΛ εργάστηκαν σκληρά για την επίτευξη του μεγαλύτερου μέρους των Προγραμματικών Στόχων που θέσαμε το 2003. Ωστόσο σήμερα, κάποιοι από τους συνεργάτες μας επιλέγουν την εγκατάλειψη του μετώπου των Δημοκρατικών Δυνάμεων διαλέγοντας δρόμους μοναχικούς.
Είναι αυτονόητο ότι το δικαίωμα του κάθε πολιτικού σχηματισμού να διεκδικεί αυτόνομα την εξουσία εξυπακούεται. Είναι ακόμη αυτονόητο το δικαίωμα του κάθε κόμματος να επιλέγει τις συνεργασίες του με τα δικά του κριτήρια. Δεν κρίνεται σε καμία περίπτωση το δικαίωμα της επιλογής αυτό καθ’ εαυτό, αλλά αντικείμενο διαρκούς πολιτικής κριτικής είναι το διακύβευμα της όποιας επιλογής.
Η τριμερής συνεργασία ανάμεσα στο ΔΗΚΟ, το ΑΚΕΛ και την ΕΔΕΚ δεν ήταν σε καμία περίπτωση απλώς μία συμφωνία των ηγεσιών των τριών κομμάτων, ούτε ο χώρος υλοποίησής της περιορίστηκε στη συνεννόηση των συμμετεχόντων στο Υπουργικό Συμβούλιο. Δεν ήταν ένας εκλογικός μηχανισμός φτιαγμένος για να κερδίζει εκλογές, ούτε πλατφόρμα για να ανεβάζει σε θέσεις και αξιώματα κομματικά στελέχη. Η συνεργασία των τριών δυνάμεων ήταν απαίτηση της πλειοψηφίας των πολιτών και λειτούργησε σε πολλαπλά επίπεδα της κοινωνίας, όπου υπήρχε έντονη η διάθεση για Αλλαγή και απαλλαγή από συντηρητικές νοοτροπίες του παρελθόντος.
Τα αποτελέσματα της συνεργασίας των δυνάμεων της Αλλαγής είναι ορατά στην κυπριακή κοινωνία και είναι καταγεγραμμένα από τους εταίρους της συνεργασίας, ο μεγαλύτερος εκ των οποίων διαπίστωνε, διαβάζω τα δικά τους τα λόγια, ότι «η κυβέρνηση έδωσε δείγματα γραφής που καταδεικνύουν μια διαφορετική νοοτροπία και προσέγγιση στα κοινωνικοοικονομικά πράγματα του τόπου, στο νοικοκύρεμα της δημόσιας ζωής, στην προώθηση της αξιοκρατίας και της χρηστής διοίκησης», προσθέτοντας ότι στη συνεργασία «υπάρχει ειλικρίνεια και αμοιβαίος σεβασμός» που πρέπει συνεχώς να ενισχύονται «για το καλό του τόπου και του λαού»[1].
Στο πρόσφατο παρελθόν, η ηγεσία του ΑΚΕΛ μας παρέδιδε μαθήματα συμπολίτευσης. Διακήρυττε ότι «ως ΑΚΕΛ δεν είμαστε διατεθειμένοι να ανεχτούμε φαινόμενα λαϊκισμού και δημαγωγίας όταν στελέχη από Κόμματα της συμπολίτευσης με τον πιο εύκολο τρόπο ασκούν κριτική στην κυβέρνηση και συνταυτίζονται ουσιαστικά με την ισοπεδωτική αντιπολίτευση του Συναγερμού»[2]. Σήμερα όμως, οι ίδιοι που μας κατηγορούσαν ότι δεν χειροκροτούμε αρκετά δυνατά την Κυβέρνηση, ξεπερνούν και τον ίδιο το Συναγερμό ως προς τη διάθεσή τους για αντιπολιτευτικό μηδενισμό.
Η ηγεσία του ΑΚΕΛ επιδίδεται σήμερα σε αυτό που σε ανύποπτο χρόνο χαρακτήριζε ως «ισοπεδωτική αντιπολίτευση», αλλά η τάση για ισοπέδωση γενικεύεται και εκτείνεται ως συνολική στάση έναντι της διαφορετικής άποψης. Οι Κύπριοι πολίτες είναι ελεύθεροι να ψηφίσουν ό,τι τους επιβάλει η συνείδησή τους και έχουν την υποχρέωση να πράξουν ό,τι τους καθοδηγεί ο πατριωτισμός τους. Εμείς στο ΔΗΚΟ έτσι ξέρουμε να εκφραζόμαστε και έτσι αντιλαμβανόμαστε τη λειτουργία των Κομμάτων: όχι ως κλειστά κλαμπ που στερούν το δικαίωμα της έκφρασης αλλά ως χώρους ελεύθερης σκέψης και συλλογικού προβληματισμού.

Σήμερα παρατηρείται μία ενδιαφέρουσα εναρμόνιση των εκπροσώπων του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ αφού έχουν επικρατήσει και στα δύο Κόμματα εκείνες οι τάσεις που παραδοσιακά διακρίνονταν από την υποχωρητική νοοτροπία του καλού παιδιού, οπότε η παραγωγή θέσεων που χαρακτηρίζονται από παρόμοιες μέχρι όμοιες είναι απολύτως φυσιολογική εξέλιξη. Τα προβεβλημένα στελέχη της πάλαι ποτέ πλατφόρμας του «ΝΑΙ» έχουν παρεισφρήσει στα επιτελεία τόσο του Ιωάννη Κασουλίδη όσο και του Δημήτρη Χριστόφια με ρόλους πρωταγωνιστικούς και καθοδηγητικούς. Παράλληλα, οι υγιείς αγωνιστικές φωνές στον ΔΗΣΥ και στο ΑΚΕΛ παραμένουν περιθωριοποιημένες και επιλέγουν τη σιωπή της αξιοπρέπειας.
Παράδειγμα της ταύτισης απόψεων των δύο υποψηφίων Προέδρων είναι πρόσφατες συνεντεύξεις τους[3] όπου σε ερώτηση σχετικά με τους χειρισμούς που θα κάνουν στο εθνικό μας θέμα μετά από ενδεχόμενη εκλογή τους, προτάσσουν και οι δύο το διακαή τους πόθο για συνάντηση με τον κατοχικό ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Ο μεν Κασουλίδης αναφέρει: «Την επόμενη μέρα της δικής μου εκλογής θα πάω πρώτα να συναντηθώ με τον Ταλάτ, πριν αναλάβω την προεδρία του κράτους, σαν εκλελεγμένος Πρόεδρος». Ο δε Χριστόφιας επαναλαμβάνει και επαυξάνει: «Εγώ δεν έχω πρόβλημα να συναντηθώ με τον Ταλάτ. Αν θέλετε, ως εκλεγμένος Πρόεδρος δεν αποκλείω συνάντηση ακόμη και χωρίς ημερήσια διάταξη». Δηλαδή και οι δύο μετατρέπουν σε θέση τη ψευδαίσθηση ότι το Κυπριακό υπάρχει ως πρόβλημα λόγω της επιμονής του Τάσσου Παπαδόπουλου για καλή προετοιμασία των συνομιλιών μέσω της εφαρμογής της συμφωνίας της 8ης Ιουλίου. Και σε αντιδιαστολή προτείνουν άνευ όρων συνομιλίες, χωρίς προετοιμασία και χωρίς καθορισμένο περιεχόμενο. Είναι παγκοίνως αντιληπτό ότι εάν η λύση, η όποια λύση, είναι αυτοσκοπός, δεν θα πάρει περισσότερο από μια σύντομη συνάντηση η συνομολόγησή της. Η τουρκική πλευρά σε ένα διάλογο χωρίς σωστή προετοιμασία θα επαναφέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το περιεχόμενο του Σχεδίου Ανάν. Μήπως ο κ. Κασουλίδης αν είναι Πρόεδρος θα το δεχτεί ως έχει και ο κ. Χριστόφιας θα ζητήσει κάποιες μικρές αλλαγές, όπως έπρατταν το 2004;
Είναι σαφές ότι οι προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Φεβρουαρίου δεν φέρνουν αντιμέτωπους υποψηφίους ως πρόσωπα, αλλά φιλοσοφίες χειρισμού της εθνικής μας υπόθεσης. Οι επιλογές δεν είναι τρείς αλλά μόνο δύο: από τη μια η σθεναρή διεκδίκηση μίας καλύτερης λύσης και από την άλλη το έλλειμμα αγωνιστικότητας και αντιστάσεων. Το ΔΗΚΟ ήταν πάντα συνεπές στην επιλογή της πρώτης και ο Τάσσος Παπαδόπουλος είναι ο υποψήφιος που ικανοποιεί τις ανησυχίες του κυπριακού Λαού.



Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η έγκριση του Κρατικού Προϋπολογισμού για το έτος 2008 είναι η φυσική εξέλιξη μιας δύσκολης πορείας εξυγίανσης της οικονομίας της χώρας μας, ανόρθωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της και διεύρυνσης της κοινωνικής συνοχής. Η Κυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου πέτυχε την Αλλαγή αφού κατάφερε να δώσει προοπτική ελπίδας και αισιοδοξίας για τους πολίτες της Κύπρου που μπορούν να αισθάνονται πλέον ασφάλεια και σιγουριά για την οικοδόμηση του προσωπικού τους μέλλοντος. Η Κύπρος δεν γυρίζει πίσω στην εποχή των ελλειμμάτων, της έλλειψης σχεδιασμού και της αβεβαιότητας. Η Κύπρος δεν γυρίζει πίσω στην περίοδο της αδιαφορίας και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των λίγων. Η Κύπρος οδεύει προς τις καλύτερες μέρες που δικαιούται ο Λαός της και σε αυτή την πορεία εμείς θα είμαστε παρόντες, συμπαραστάτες και πρωταγωνιστές.

[1] Εισήγηση της Κεντρικής προς το 20ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ – 24-27/11/2005
[2] Εισήγηση της Κεντρικής προς το 20ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ – 24-27/11/2005
[3] ΣΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής, 2 Δεκ. 2007

Συνομιλίες άνευ όρων

Δεν θεωρώ ότι η σύμπτωση απόψεων ανάμεσα στις ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ είναι προϊόν συνομωσίας, προσυνεννόησης ή συμπαιγνίας. Αυτές οι ενέργειες είναι απαραίτητες όταν υφίσταται κάποια σχετική διάσταση απόψεων και υπάρχει ανάγκη για εναρμόνιση και συντονισμό. Στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο, έχουν επικρατήσει και στα δύο κόμματα εκείνες οι τάσεις που παραδοσιακά διακρίνονταν από την υποχωρητική νοοτροπία του καλού παιδιού, οπότε η παραγωγή θέσεων που χαρακτηρίζονται από παρόμοιες μέχρι όμοιες είναι απολύτως φυσιολογική εξέλιξη. Τα προβεβλημένα στελέχη της πάλαι ποτέ πλατφόρμας του ΝΑΙ έχουν παρεισφρήσει στα επιτελεία τόσο του Ιωάννη Κασουλίδη όσο και του Δημήτρη Χριστόφια με ρόλους πρωταγωνιστικούς και καθοδηγητικούς. Παράλληλα, οι υγιείς αγωνιστικές φωνές στον ΔΗΣΥ και στο ΑΚΕΛ παραμένουν περιθωριοποιημένες και επιλέγουν, για λόγους πολιτικής αυτοσυντήρησης, είτε το χειροκρότημα του κλακαδόρου είτε τη σιωπή της αξιοπρέπειας.
Πρόσφατο παράδειγμα της ταύτισης απόψεων των δύο υποψηφίων Προέδρων είναι οι παράλληλες συνεντεύξεις τους που δημοσιεύθηκαν στη ΣΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής στις 2 Δεκ. 2007. Σε ερώτηση σχετικά με τους χειρισμούς που θα κάνουν στο εθνικό μας θέμα μετά από ενδεχόμενη εκλογή τους, απαντούν και οι δύο εθελοντικά για το διακαή τους πόθο για συνάντηση με τον κατοχικό ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Ο μεν Κασουλίδης αναφέρει: «Την επόμενη μέρα της δικής μου εκλογής θα πάω πρώτα να συναντηθώ με τον Ταλάτ, πριν αναλάβω την προεδρία του κράτους, σαν εκλελεγμένος Πρόεδρος». Ο δε Χριστόφιας επαναλαμβάνει και επαυξάνει: «Εγώ δεν έχω πρόβλημα να συναντηθώ με τον Ταλάτ. Αν θέλετε, ως εκλεγμένος Πρόεδρος δεν αποκλείω συνάντηση ακόμη και χωρίς ημερήσια διάταξη». Δηλαδή και οι δύο μετατρέπουν σε θέση τη ψευδαίσθηση ότι το Κυπριακό υπάρχει ως πρόβλημα λόγω της επιμονής του Τάσσου Παπαδόπουλου για καλή προετοιμασία των συνομιλιών μέσω της εφαρμογής της συμφωνίας της 8ης Ιουλίου. Και σε αντιδιαστολή προτείνουν άνευ όρων συνομιλίες, χωρίς προετοιμασία και χωρίς καθορισμένο περιεχόμενο.
Είναι σαφές ότι οι προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Φεβρουαρίου δεν θα φέρουν αντιμέτωπους υποψηφίους ως πρόσωπα, αλλά φιλοσοφίες χειρισμού της εθνικής μας υπόθεσης. Οι επιλογές δεν είναι τρείς αλλά μόνο δύο: η σθεναρή διεκδίκηση μίας καλύτερης λύσης και το έλλειμμα αγωνιστικότητας και αντιστάσεων. Το ΔΗΚΟ ήταν πάντα συνεπές στην επιλογή της πρώτης και ο Τάσσος Παπαδόπουλος είναι ο υποψήφιος που ικανοποιεί τις ανησυχίες του κυπριακού λαού. Οι ανθυποψήφιοί του ωστόσο, περιορίζονται στην προσπάθεια ικανοποίησης των ψηφοφόρων του κ. Κώστα Θεμιστοκλέους, προσδοκώντας σε ερείσματα για το δεύτερο γύρο των εκλογών, εξ’ ου και η ανάλογη πλειοδοσία σε άνευ όρων υποχωρητικότητα και ψευδεπίγραφο ρεαλισμό…

Πρόταση ευνουχισμού της Ε.Φ.

Η πρόταση του υποψηφίου προέδρου κ. Ιωάννη Κασουλίδη για μείωση της στρατιωτικής θητείας είναι ένα φτηνό προεκλογικό πυροτέχνημα που αντικειμενικό στόχο έχει την υφαρπαγή ψήφων με ανειλικρινείς παραστάσεις οι οποίες στο τέλος της ημέρας τραυματίζουν την κρατική μας ασφάλεια και την εθνική μας υπόθεση. Πρόκειται για ξαναζεσταμένο φαγητό το οποίο αναμασάται προεκλογικά από το Δημοκρατικό Συναγερμό, ενώ έχει απορριφθεί επανειλημμένα από όλες τις πολιτικές δυνάμεις και την ηγεσία της Ε.Φ.. Παράλληλα, η συγκεκριμένη πρόταση φανερώνει το πολιτικό ήθος και τον άκρατο αμοραλισμό αυτών που τη συνέλαβαν καθώς και αυτών που παζαρεύουν επί της φιλοσοφίας της, διεκδικώντας μία χούφτα ψήφους και υποτιμώντας το φρόνημα των στρατευμένων νέων.
Η πρόταση για αποψίλωση της Ε.Φ από το έμψυχο δυναμικό της είναι κατ’ αρχήν προβληματική και ανεδαφική αφού το καθ’ ύλην αρμόδιο Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς την απορρίπτει ως αναντίστοιχη με τις αμυντικές επιχειρησιακές ανάγκες. Επιπλέον, πλήττεται καίρια το ηθικό των παιδιών της Εθνικής Φρουράς που συνειδητά υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία αφού η ανάγκη περιφρούρησης της γραμμής αντιπαράταξης και επάνδρωσης των φυλακίων με αξιόμαχους εθνοφρουρούς υποτιμάται και τους μεταφέρεται το μήνυμα ότι η παρουσία τους δεν είναι απαραίτητη.
Επιπλέον, η έμφαση που δίνεται από τον κ. Κασουλίδη στη σύνδεση της ενδεχόμενης εκλογής του με την άμεση απόλυση των μισών εθνοφρουρών, καταδεικνύει την περίεργη αντίληψη του υποψηφίου για τη στρατιωτική υπηρεσία. Εφόσον διαφημίζει ότι θα προσφέρει ως δώρο για την εκλογή του την απαλλαγή από τα στρατιωτικά καθήκοντα, συμπεραίνεται ότι τα αντιλαμβάνεται ως καταναγκαστική δραστηριότητα και όχι ως υπηρεσία καθήκοντος και τιμής προς την πατρίδα.
Τέλος, σημειώνεται ένα ιδιαίτερα οξύμωρο σχήμα, όπου ενώ αναζητείται άμεσα λύση του Κυπριακού Προβλήματος, κατατίθεται δέσμευση για πρόσληψη χιλιάδων μονίμων στρατιωτικών στελεχών. Πέρα από αυτά, είναι αξιοσημείωτο το ότι ο κ. Κασουλίδης αποστασιοποιείται από την πάγια θέση της πλευράς μας για πλήρη αποστρατικοποίηση της Κύπρου, αφού δηλώνει ότι είναι απαραίτητη η διατήρηση ενός μικρού στρατιωτικού σώματος για εκπλήρωση των συμβατικών υποχρεώσεων του κράτους αυξάνοντας έτσι τις παράλληλες προοπτικές μόνιμης παραμονής κατοχικών στρατευμάτων.
Ωστόσο, το προεκλογικό πυροτέχνημα της μείωσης της στρατιωτικής θητείας έχει και ένα θετικό στοιχείο. Πρόκειται για ένα φτηνό πυροτέχνημα, σε αντίθεση με το πολύ ακριβό πυροτέχνημα των πυραύλων S300 που το 1998 είχε αντίστοιχο ρόλο στην προεκλογική εκστρατεία. Οπότε, αν και η πλειοδοσία σε λαϊκισμό είναι επικίνδυνη για τα πολιτικά ήθη, την ασφάλεια του κράτους και την εθνική μας υπόθεση, όσο ο Συναγερμός παραμένει στην αντιπολίτευση δεν θα χρησιμοποιούνται προς τούτο τα χρήματα των Κυπρίων πολιτών και δεν θα επιτάσσονται ενόψει εκλογών τα κρατικά ταμεία.

Οι Άνθρωποι του ΔΗΚΟ

Ενόψει της πορείας προς τις Προεδρικές Εκλογές, το ΔΗΚΟ βρίσκεται σε διαρκή επαφή με τη βάση του και εντείνει την οργανωτική του δραστηριότητα. Μέσα από αυτή την αμφίδρομη επικοινωνία η οποία αποτελεί για εμάς την καλύτερη δημοσκόπηση για τις διαθέσεις των φίλων μας, εξάγουμε συμπεράσματα τα οποία συμπίπτουν με τα καταγεγραμμένα ποσοστά των επιστημονικών μετρήσεων: Η συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΔΗΚΟ βρίσκεται ήδη σε υψηλά επίπεδα και διαρκώς βελτιώνεται.
Σε ένα κεντρώο Κόμμα ελεύθερων ανθρώπων, οι αποφάσεις του καθενός δεν είναι προειλημμένες και δεν επαφίονται στην αυστηρότητα της κομματικής πειθαρχίας. Οι άνθρωποι του ΔΗΚΟ δεν είναι δεδομένοι ποτέ και για κανέναν, και οι επιλογές τους είναι προϊόν προβληματισμού που εδράζεται πάντοτε στον πατριωτισμό, όχι τον κομματικό αλλά τον πραγματικό.
Σε αυτή την προεκλογική περίοδο, οι άνθρωποι του ΔΗΚΟ συστρατεύονται για την υποστήριξη της υποψηφιότητας του Προέδρου της Δημοκρατίας έχοντας κατά νου το μέλλον της πατρίδας τους. Αντιλαμβάνονται την ευθύνη που αναλογεί στο Κόμμα τους και συμμετέχουν όχι ως απλοί ψηφοφόροι αλλά ως ενεργά στελέχη σε αυτή την εκλογική προσπάθεια. Τολμούν να αντιπαραταχτούν με παλιούς και νέους αντιπάλους και να δίνουν διαρκείς μάχες υποστήριξης των θέσεων του Κόμματος και του έργου του Προέδρου τους. Και πάνω απ’ όλα, αγωνίζονται για τα πιστεύω τους με αξιοπρέπεια και ήθος, αντιμετωπίζοντας την εξουσία όχι σαν λάφυρο προς κατάληψη αλλά ως μετερίζι για συνέχιση της εποικοδομητικής διακυβέρνησης και της ανυποχώρητης διεκδίκησης των δικαίων του λαού μας.
Η υψηλή συσπείρωση του ΔΗΚΟ δεν είναι ούτε αυτόματη, ούτε νομοτελειακό γεγονός. Είναι αποτέλεσμα της σκληρής καθημερινής δουλειάς των ανθρώπων του Δημοκρατικού Κόμματος σε όλα τα επίπεδα, που βρίσκονται σε διαρκή επαφή με τους πολίτες, αφουγκραζόμενοι τα προβλήματα και τις ανησυχίες τους, τους προβληματισμούς και τις σκέψεις τους. Αυτοί οι άνθρωποι συναποτελούν τον εκλογικό μηχανισμό του Δημοκρατικού Κόμματος και είναι αυτοί που θα κερδίσουν τις επερχόμενες Προεδρικές Εκλογές, με προσδοκία ένα μέλλον ασφάλειας και ευημερίας σε μία απελευθερωμένη πατρίδα.

Οι καιγόμενες σάρκες της Μάνας μας

Οι στιγμές της καταστροφής δεν είναι κατάλληλες ούτε για προσκλητήριο υπευθύνων ούτε για κατανομή ευθυνών. Είναι οι ώρες της συλλογικής ευθύνης και της υπευθυνότητας, της αυτοκριτικής, της ανασύνταξης και της αναδιοργάνωσης.
Η άμεση συμπαράσταση της κυπριακής πολιτείας και των Κύπριων πολιτών στη δοκιμαζόμενη Ελλάδα, καταδεικνύουν τους αδιαίρετους δεσμούς αίματος που μας ενώνουν και δεν επιτρέπουν σε λαό και ηγεσία να είναι απόντες από την προσπάθεια αναχαίτισης της τραγωδίας και ανακούφισης των πληγών που άφησε πίσω της. Η Κύπρος γνωρίζει από καταστροφές γιατί τις ζήσαμε στο πετσί μας και έχουν εμπεδωθεί στην ιδιοσυγκρασία μας, έτσι τα αντανακλαστικά μας δεν μπορούσαν παρά να λειτουργήσουν συλλογικά και άμεσα.
Οφείλουμε ωστόσο, μέσα από τον καπνό και τις στάχτες, να οδηγηθούμε σε συμπεράσματα και σε διδάγματα τα οποία να αξιοποιήσουμε άμεσα, καθώς οι φλόγες που έζωσαν την Ελλάδα δεν είναι θέαμα στην άκρη του ορίζοντα ούτε απλώς κοντινό συμβάν. Πρόκειται για κατάσταση την οποία πρέπει να αντικρύσουμε ως γεγονός που συνέβη όχι στη γειτονιά μας αλλά στο σπίτι μας. Αντίστοιχα φαινόμενα, καιρικά ή κατόπιν παρέμβασης του ανθρώπινου παράγοντα, μπορούν ανά πάσα στιγμή να συμβούν, ξεπερνώντας σε έκταση τις πρόσφατες δικές μας καταστροφικές πυρκαγιές στην οροσειρά του Τροόδους. Έχουμε χρέος να είμαστε προετοιμασμένοι για τη χειρότερη δυνατή κατάσταση, αλλιώς δεν αποκλείεται, οποιαδήποτε στιγμή, να βρεθούμε σε ανάλογη θέση.
Η κυβέρνησή μας οφείλει να εμπλουτίσει το στόλο των πτητικών μέσων που μπορούν να επέμβουν δραστικά για την κατάσβεση πυρκαγιών. Να ενισχύσει τα επίγεια μέσα πυρόσβεσης, ιδιαίτερα έτσι ώστε να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε δύσβατες περιοχές. Να ενδυναμώσει το ανθρώπινο δυναμικό του πυροσβεστικού σώματος, σε ποσότητα, ποιότητα, διασπορά και ευελιξία. Να προετοιμάσει αντιπυρικές ζώνες και προσβάσεις σε δασώδεις περιοχές. Να ετοιμάσει ολοκληρωμένα σχέδια εκτάκτου ανάγκης με τα οποία να διασφαλίζεται η προστασία και η διάσωση των πληθυσμών στις περιοχές αυξημένου κινδύνου. Πέρα όμως από την αρμοδιότητα της εκτελεστικής εξουσίας, υπάρχει και η ευθύνη του νομοθέτη, ο οποίος είναι επιφορτισμένος με το καθήκον της δημιουργίας του νομικού πλαισίου που θα λειτουργεί αποτρεπτικά τόσο προς την αμέλεια όσο και προς τη συνειδητή δημιουργία πυρκαγιών.
Η ολοκλήρωση της παρούσας θερινής περιόδου μας αφήνει ένα μεγάλο διάστημα για καλή προετοιμασία μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Αυτή την περίοδο έχουμε όλοι την ευθύνη να εργαστούμε για την αντιπυρική θωράκιση της πατρίδας μας, ώστε να αντιμετωπίσουμε καλύτερα τους κινδύνους που συναντήσαμε φέτος ώστε να μη βιώσουμε την τραγωδία που σήμερα βιώνει ο ηπειρωτικός ελληνισμός. Μακάρι οι πληγές στις καιγόμενες σάρκες της Μάνας μας σύντομα να επουλωθούν σύντομα και να μην επαναληφθεί τέτοια τραγωδία ποτέ, για κανέναν, πουθενά.

Μακάριος: Καθοδηγητής Αγώνα

Επιστρέφοντας στην Κύπρο μετά από την εξορία στην οποία τον οδήγησε το άφρων πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, ο Εθνάρχης Μακάριος αντίκρισε τον πόνο του λαού του και την καταστροφή της πατρίδας του. Στις 7 Δεκεμβρίου του 1974, από το μπαλκόνι της καμένης από τους πραξικοπηματίες Αρχιεπισκοπής, απευθύνθηκε στον προδομένο και βασανισμένο λαό της Κύπρου: «Δείξε αντοχήν και εγκαρτέρησιν. Στάσου όρθιος επί των ερειπίων. Κατέπνιξε τον πόνον σου. Σφόγγισε τα δάκρυά σου. Μην λυποψυχήσης. Και μην υποστείλης την αγωνιστικήν σημαίαν.». Και ο κυπριακός λαός βρήκε τη δύναμη και σκούπισε τα δάκρυά του, τόλμησε να μην γονατίσει, βρήκε τη δύναμη και στάθηκε όρθιος.
Κατά την πρώτη επέτειο του πραξικοπήματος, στις 15 Ιουλίου 1975, ο Μακάριος έβλεπε να μετουσιώνεται σε πράξη το κάλεσμα της αγωνιστικότητας που απηύθυνε στο λαό του και μπορούσε πλέον να εκφράσει με βεβαιότητα αυτό που σήμερα θεωρούμε αυτονόητο. Ότι «και μόνοι και μετά πολλών θα συνεχίσομεν αγωνιζόμενοι μέχρις οτου ανακτήσωμεν την πλήρη ανεξαρτησίαν μας και την εδαφικήν ακεραιότηταν της νήσου μας. Λαοί οι οποίοι έχουν την τόλμην και την δύναμιν να αγωνίζονται και εν ανάγκη να θυσιάζονται, οι λαοί αυτοί ζουν και ουδέποτε αποθνήσκουν. Και ο Ελληνικός Κυπριακός Λαός προώρισται να ζήσει. Και θα ζήσει!»
Στις 20 Ιουλίου 1977, λίγες μόνο μέρες πριν από το θάνατό του, ο Εθνάρχης Μακάριος σημείωνε ότι «η Τουρκία πιστεύει πιθανώς ότι η πάροδος του χρόνου και οι πολλές δυσκολίες θα μας απογοητεύσουν ώστε να εγκαταλείψουμε τον αγώνα και να υποταχθούμε τελικά στη μοίρα μας» για να διακηρύξει στη συνέχεια ότι «αυτό δεν θα γίνει ποτέ!». Τόνισε ότι θα είμαστε «αγωνιστές ανυπότακτοι, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες δυσκολίες κι αν συναντήσουμε», και απευθυνόμενος στο λαό και στις γενιές που ακολούθησαν άφηνε την εξής παρακαταθήκη: «Να συνεχίσεις την αντίσταση, να συνεχίσεις τον αγώνα ανεξαρτήτως χρόνου και θυσιών, μέχρι της φυγής του Τούρκου επιδρομέα από τα χώματά σου, μέχρι της νίκης του δικαίου σου… και το δίκαιο θα νικήσει!»
Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, η γραμμή του Εθνάρχη Μακαρίου είναι όχι μόνο επίκαιρη αλλά και χρήσιμη. Υπενθυμίζει ότι αυτός ο λαός είναι φτιαγμένος από καλά υλικά, ότι ξέρει να σηκώνεται, να ανορθώνεται και να προοδεύει. Υπενθυμίζει ότι έχουμε καθήκον να συνεχίσουμε τον αντικατοχικό μας αγώνα για όσο χρόνο χρειαστεί και με όσες θυσίες αυτό συνεπάγεται.
Ίσως κάποιοι να κουράστηκαν, να βαρέθηκαν ή να έχουν άλλα στο μυαλό τους. Όμως για το δικό μας το μυαλό και για την δική μας την καρδιά φάρος και καθοδηγητής είναι οι υποθήκες του Εθνάρχη Μακαρίου και είμαστε βέβαιοι ότι με αυτούς τους οδοδείκτες ουδέποτε θα παραστρατήσουμε από το δρόμο της αναζήτησης του δικαίου του τόπου μας και του λαού μας.

Άπαντες πλην Λακεδαιμονίων…

Η εξαγγελία της υποψηφιότητας του Προέδρου της Δημοκρατίας αποτελεί το σύνθημα προς το Δημοκρατικό Κόμμα για είσοδο σε τροχιά εκλογών. Αποτελεί κάλεσμα αγώνα προς τα στελέχη και τους φίλους μας για συλλογική όδευση προς τις επερχόμενες εκλογές. Αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα για την προσπάθεια διατήρησης στο πηδάλιο του κράτους ενός δοκιμασμένου ηγέτη που άντεξε στις φουρτούνες, στις πιέσεις και στα δύσκολα.
Αυτή η προσπάθεια δεν θα είναι σε καμία περίπτωση εύκολη, όπως εξάλλου ποτέ σε αυτό τον τόπο τίποτα δεν ήταν εύκολο για τους ανθρώπους που τολμούν να αγωνίζονται για ένα εθνικό μέλλον αξιοπρεπές, χωρίς δουλοπρεπείς υποχωρήσεις και μακριά από υποκλίσεις σε ξένους πάτρονες. Ο δικός μας Πρόεδρος δεν ορμάται και δεν καθοδηγείται από την αναζήτηση της διεθνούς συμπάθειας και δεν λογοδοτεί στους ξένους αλλά μόνο στο λαό μας και στην ιστορία. Στην ιστορία όμως θα κληθεί να λογοδοτήσει και ο ίδιος ο λαός που έχει για ακόμη μία φορά τη δυνατότητα και την ευθύνη να πάρει την τύχη του στα χέρια του, μέσα από επιλογές που είναι ηλίου φαεινότερο προς ποια κατεύθυνση οδηγά έκαστη.
Σε αυτό το αγωνιστικό προσκλητήριο δεν χωρούν απουσίες και δεν περισσεύει κανένας. Ανεξάρτητα από προσωπικές πικρίες και μακριά από τα ενδεχόμενα μικροπροβλήματα της καθημερινότητας, ακόμη μεγαλύτερη είναι η ευθύνη της συμπαράταξης των στελεχών, των μελών και των φίλων του Δημοκρατικού Κόμματος που καλούνται να αποτελέσουν την εμπροσθοφυλακή για την αποφυγή των σκοπέλων που παρουσιάζονται μπροστά μας και για την αναχαίτιση των επιβουλών εις βάρος της κρατικής κυριαρχίας και της εθνικής μας επιβίωσης. Προτεραιότητα δεν είναι η εκλογική νίκη του Προέδρου, αλλά η νίκη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και το εθνικό θέμα είναι για εμάς του ΔΗΚΟ υπεραρκετός λόγος μαχητικής υποστήριξης του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Οι σίγουροι χαμένοι αυτής της διαδικασίας θα είναι αυτοί που θα απουσιάζουν από το πεδίο της μάχης και επειδή ο κυπριακός λαός έχει δείξει και έχει αποδείξει ότι ξέρει να αγωνίζεται και να κερδίζει, με τη στάση του στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές θα δώσει προς πάσα κατεύθυνση ένα ηχηρό μήνυμα: Λαοί οι οποίοι έχουν το σθένος και τολμούν να αγωνίζονται μπορούν να επιβιώνουν και να ευημερούν. Αγγελιοφόροι αυτού του μηνύματος και σημαιοφόροι της αγωνιστικής σημαίας που μας κληροδότησε ο Εθνάρχης Μακάριος και ο Σπύρος Κυπριανού, θα είναι τα στελέχη και οι φίλοι του ΔΗΚΟ. Και επειδή το απουσιολόγιο της ιστορίας είναι αυστηρό και ακριβοδίκαιο, θα καταγραφεί στη συλλογική μνήμη ότι σε αυτό τον αγώνα συμμετείχαν «άπαντες πλην Λακεδαιμονίων». Εμείς θα είμαστε παρόντες και πρωταγωνιστές, γιατί είναι καθήκον και επιλογή μας και γιατί πρέπει να διεκδικήσουμε μία Κυβέρνηση που να μπορεί να προσφέρει στην Κύπρο και στους πολίτες της αυτά που τους αξίζουν.

Και μόνοι και μετά πολλών

Την Τετάρτη 4 Ιουλίου, η Κεντρική Επιτροπή του ΔΗΚΟ, υιοθέτησε ομόφωνα την εισήγηση του Εκτελεστικού Γραφείου του κόμματος σχετικά με τις προεδρικές εκλογές του 2008.
Το ΔΗΚΟ έκρινε ότι συνεργασία των τριών κομμάτων ήταν αποδοτική για την Κύπρο και το λαό της σε όλα τα επίπεδα και οι συναποτελούντες αυτήν, έχουμε το χρέος της ολοκλήρωσης του έργου που ξεκινήσαμε το 2003 και της ανταπόκρισης στις προσδοκίες και τις ελπίδες που οι πολίτες επένδυσαν σ’ εμάς.
Το ΔΗΚΟ αποφάσισε ότι η συνέχιση της τριμερούς συνεργασίας είναι σημαντικότατο στοιχείο για τη συνέχιση της Αλλαγής και για τη διασφάλιση της ασφαλούς πορείας προς μία εθνικά αξιοπρεπή λύση του Κυπριακού προβλήματος.
Το ΔΗΚΟ έκρινε ότι ο δοκιμασμένος ηγέτης αυτής της πλατφόρμας είναι ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος ως ο υπερκομματικός αρχηγός των δημοκρατικών δυνάμεων αποτελεί το συνδετικό κρίκο και το εχέγγυο της επιτυχούς συμπόρευσης τους.
Το ΔΗΚΟ αποφάσισε ότι θα στηρίξει τον Τάσσο Παπαδόπουλο για ανανέωση της λαϊκής εντολής που θα του δώσει τη δύναμη να ολοκληρώσει το έργο που ξεκινήσαμε πριν από σχεδόν πέντε χρόνια.
Καλούμε τον Πρόεδρο να ανταποκριθεί άμεσα στην ιστορική του ευθύνη και να εξαγγείλει την υποψηφιότητά του. Οποιαδήποτε καθυστέρηση εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα που έχουν στόχο να δημιουργήσουν δυσκολίες στην πορεία προς τις εκλογές.
Καλούμε τους ανθρώπους με τους οποίους πετύχαμε μαζί νίκες μέσα από κοινά χαρακώματα, να μην εγκαταλείψουν τον κοινό αγώνα και να σταθούν συμπαραστάτες στη νέα προσπάθεια.
Καλούμε όλους τους συνεργάτες μας να ανταποκριθούν στο προσκλητήριο της ιστορίας και να μην δημιουργήσουν προϋποθέσεις επανόδου στην εξουσία αυτών που αφού εκμεταλλεύτηκαν το κράτος, ύστερα ήταν έτοιμοι να το διαλύσουν.
Δηλώνουμε την προσήλωσή μας στο πρόγραμμα διακυβέρνησης που συμφωνήσαμε το 2003 και υπενθυμίζουμε ότι τότε, πρώτα καταλήξαμε στις βασικές αρχές και στον κοινό υποψήφιο και αργότερα εκπονήθηκαν οι προγραμματικές θέσεις.
Τονίζουμε τέλος, την ετοιμότητά μας να αγωνιστούμε για αυτά που πιστεύουμε, και μόνοι και μετά πολλών. Έχουμε ήδη ξεκινήσει και περιμένουμε το σύνθημα για να εντείνουμε τις προσπάθειές μας. Και στα πλαίσια αυτής της πορείας το ΔΗΚΟ θα αποδείξει σε εχθρούς και φίλους ότι διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο και ότι έχει τα πολιτικά αποθέματα που θα του επιτρέψουν να κερδίσει.
Η μαζική στράτευση των στελεχών, των μελών και των φίλων του ΔΗΚΟ είναι δεδομένη και έχουμε το χρέος της συλλογικής προσπάθειας για την επανεκλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, για τον τόπο και για το λαό μας, αλλά κυρίως για τις γενιές που θα ακολουθήσουν. Δεν είναι καιρός για πειράματα και δεν δικαιούμαστε σε καμία περίπτωση να χαρίσουμε την εξουσία σε δυνάμεις που οι θέσεις τους δεν συμπίπτουν με την εκφρασθείσα βούληση του Κυπριακού λαού. Εμείς θα πράξουμε το καθήκον μας, και ως Γενικός Οργανωτικός Γραμματέας του ΔΗΚΟ, διαβεβαιώνω ότι μπορούμε να δώσουμε τη μάχη και να την κερδίσουμε, όπως αποδείξαμε πολλές φορές στο παρελθόν.

Πάταξη του φαινομένου της φυγοστρατίας

Στη συνεδρίαση της Επιτροπής Άμυνας της 28ης Ιουνίου, παρουσιάστηκε το νομοσχέδιο που κατατέθηκε από το Υπουργείο Άμυνας σε σχέση με τη ρύθμιση της διαδικασίας απαλλαγής από τις στρατιωτικές υποχρεώσεις των στρατιωτών που είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ακατάλληλοι για την υπηρέτηση της υπηρεσίας τους. Θεωρούμε την κατάθεση του νομοσχεδίου θετική εξέλιξη την οποία και χαιρετίζουμε, αφού αναγνωρίζει και θέτει επί τάπητος το πρόβλημα ενώ συνάμα αποτελεί προϊόν της δικής μας πρωτοβουλίας για κατάθεση σχετικής πρότασης νόμου εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΚΟ το 2006.
Μετά από ενδελεχή μελέτη του Νομοσχεδίου που κατατέθηκε, και αφού λάβαμε υπόψη όλες τις σχετικές παραμέτρους, σε συνάρτηση με τους στόχους και τη φιλοσοφία της δικής μας πρότασης νόμου, είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι αποτελεί μία καλή βάση για συζήτηση στην Επιτροπή Άμυνας, μέσα από την οποία θα εξυπηρετήσει σε ικανοποιητικό βαθμό τους στόχους που έχουν τεθεί για την καταπολέμηση του νοσηρού φαινομένου της φυγοστρατίας.
Πιστεύουμε ότι η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία έχουν καθήκον να συνεργάζονται εποικοδομητικά για την παραγωγή του καλύτερου δυνατού τελικού αποτελέσματος, μέσα σε πνεύμα συναίνεσης και καλής πίστης. Εφόσον όλοι αναγνωρίζουμε ότι υφίσταται το πρόβλημα, οφείλουμε και πρέπει να εργαστούμε για τον εμπλουτισμό και την αναβάθμιση του προταθέντος νομοσχεδίου. Μέσα από αυτό το σκεπτικό, σημειώνουμε συγκεκριμένες εισηγήσεις, όπως πρέπει να πράττει όποιος είναι σε θέση να προβεί σε δημιουργική κριτική και δεν επιζητά αφορμές για αντιπολιτευτικά γυμνάσια.
Μία βασική διαφορά του υπό αναφορά νομοσχεδίου, σε σχέση με όσα συζητούνταν έως τώρα στην Επιτροπή Άμυνας, είναι η πρόνοια για εναλλακτική θητεία ίση σε διάρκεια με τη συμβατική ένοπλη θητεία, από όσους κρίνονται ακατάλληλοι για στράτευση (Ι/5), ανεξαρτήτως αιτίας. Ακόμη, η καθιέρωση της εναλλακτικής θητείας για στρατεύσιμους που κρίνονται ακατάλληλοι για στράτευση (Ι/5) λόγω γενικών παθήσεων αναμένεται να δημιουργήσει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα αφού η ρύθμιση όπως περιγράφεται στο νομοσχέδιο επιβαρύνει επιπλέον τους ανθρώπους αυτούς, θέτοντάς τους υπό καθεστώς διαρκούς ταλαιπωρίας από το οποίο ενδεχομένως να κληθούν να επαναζητήσουν απαλλαγή, αναλισκόμενοι σε μία διαρκή και ψυχοφθόρα διαδικασία αποδείξεως της πάθησής τους.
Η μέσω της λεγόμενης κοινωνικής υπηρεσίας εξομοίωση της θητείας για τους κριθέντες ακατάλληλους για στράτευση (Ι/5) παραβλέπει τον αναμφισβήτητα υψηλότερο βαθμό δυσκολίας της στρατιωτικής θητείας και θεωρούμε ότι αυτό δεν θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για όσους μέχρι σήμερα απέφευγαν τη στράτευση επικαλούμενοι δήθεν λόγους ψυχικής υγείας, αλλά αντιθέτως θα αποτελέσει δέλεαρ για μεγάλο αριθμό στρατευσίμων που θα προτιμήσουν χωρίς πραγματικούς λόγους την υπηρέτηση της βολικότερης και ευκολότερης εναλλακτικής θητείας, αφού δεν θα έχουν οποιαδήποτε επίπτωση σε σχέση με το χρόνο της θητείας τους.
Πέρα από αυτά, αντικρίζουμε με σκεπτικισμό τη διάταξη σχετικά με την αναδρομικότητα του νόμου, όπως προτείνεται από το Υπ. Άμυνας. Ο προβληματισμός μας σχετικά με αυτό το θέμα είναι διττός, καθώς διακρίνουμε ότι αφενός παραβιάζεται η θεμελιώδης αρχή της ισότητας, λόγω της διαφορετικής πρόνοιας σχετικά με την αναδρομικότητα, και αφετέρου φέρει χαρακτηριστικά τιμωρητικότητας σε σχέση με τους αντιρρησίες συνείδησης και τους στρατεύσιμους που κρίνονται ακατάλληλοι για στράτευση για λόγους υγείας. Θεωρούμε ότι πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι οι επηρεαζόμενοι ενήργησαν με γνώμονα το τότε ισχύον νομικό πλαίσιο και κρίνουμε δικαιότερο τον περιορισμό της αναδρομικότητας στο ελάχιστο δυνατό. Επισημαίνουμε ακόμη δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να θυματοποιηθούν τα άτομα που εμπίπτουν σε αυτές τις κατηγορίες, διάγοντας σήμερα τον οικογενειακό και επαγγελματικό τους βίο, καθώς δεν είναι αυτοί οι υπαίτιοι για τις ελλείψεις του τότε ισχύοντος νομικού πλαισίου.
Γενικότερα, θεωρούμε ότι η διαδικασία που δίνει τις πλέον σαφείς και ολοκληρωμένες απαντήσεις στην τάση για αποφυγή της στράτευσης είναι η συνεχής αναβάθμιση της Εθνικής Φρουράς και η εποικοδομητική αξιοποίηση του χρόνου των στρατιωτών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κρίνουμε ως ιδιόμορφες και ιδιόρρυθμες τις φωνές από πλευράς του ΔΗΣΥ που μηδενίζοντας την πρόταση του Υπουργείου Άμυνας, κόπτονται για το αξιόμαχο της Ε.Φ., το οποίο με την δική τους πρόταση για μείωση της στρατιωτικής θητείας περικοπτόταν κατά το ήμισυ.
Ειδικότερα και σε συνδυασμό με αυτό, απαιτείται ένα δίκαιο και λειτουργικό σύστημα με το οποίο οι έχοντες πραγματικά προβλήματα θα απαλλάσσονται της θητείας χωρίς να περιθωριοποιούνται, οι προφασιζόμενοι λόγους και αφορμές για αποφυγή της στράτευσης δεν θα ευεργετούνται και οι κανονικώς υπηρετούντες τη θητεία τους δεν θα θυματοποιούνται. Θεωρούμε ότι η πρόταση νόμου που καταθέσαμε το 2006 σε συνδυασμό με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε από την Πολιτεία, ανταποκρίνονται σε αυτές τις ανάγκες και επί του πρακτέου αποδεχόμαστε το νομοσχέδιο του Υπουργείου ως βάση για συζήτηση και θα επιδιώξουμε, όπως ευελπιστούμε ότι θα πράξουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις, να κάνουμε όσες αλλαγές θεωρούμε χρήσιμες και εποικοδομητικές μέσα σε ατμόσφαιρα συναινετικότητας και συνεργασίας.